LELAHK is helaas geen Ikea-kast, maar gewoon de juiste benaming voor mijn hardloopgarderobe.
Toen ik in.. 2011? begon met hardlopen, had ik nul hardloopkleren. Inmiddels heb ik:
Ja hoi ben ik weer. Ik ben niet zo’n blogger die vaak ‘druk’ voelt om ergens over te bloggen, iets te melden over de actualiteit, of zich anderzijds ook maar enigszins ergens wat van aantrekt (online dan hè? Ik heb ook gevoel).
Maar ja. Toen noemde Lindsay mij terloops op haar blog en nu heb ik allemaal nieuwe volgers die natuurlijk zitten te springen om een nieuwe blog van mijn kant. Maar het lukt me niet. Al ettelijke malen heb ik naar een knipperend verticaal streepje in het tekstveld zitten kijken, zonder enig resultaat. Want alles voelt nogal banaal, ridicuul en triviaal.
Nog even los van dat social media ‘not real life‘ is (want nogal wiedes, alles, ALLES is ALTIJD een subjectieve weergave van de werkelijkheid, als er al zoiets is als een ‘werkelijkheid’. Zo, weer genoeg gefilosofeerd voor de komende 5 jaar), lijkt het mij nogal sterk dat iemands Instagramaccount een geïdealiseerde versie van zijn/haar leven is.
Ik heb dus nog nooit in mijn leven aan krachttraining gedaan. Mijn fysio zei:
‘Huh?? Nog nooit? Maar zo zie je er helemaal niet uit!’
#egoboost.
Ik heb een nieuwe lay-out.
Tot zover het nieuws, nu het even het ECHT belangrijke nieuws: