Al 4 jaar, of misschien zelfs 5, blogde ik PerronGeluk.com. Maar mijn lay-out was om te huilen, mijn hostingruimte slibde langzaam dicht en mijn blog vertoonde steeds meer mankementen en bugs. Dus ik gooide alles weg en begon opnieuw. Het enige dat onveranderd bleef, was de domeinnaam.

Nou en

Dat interesseert je waarschijnlijk geen moer, want of je volgde mijn blog destijds al en dan weet je dat, of je kent mijn blog pas net en dan zal het jou een worst wezen wat je voorheen onder deze domeinnaam kon vinden. Jammer hoor, want ik had best wel een leuk archief met een schat aan grappige en originele blogs. Helaas stond er ook veel troep tussen, waar ik mij tegenwoordig niet meer helemaal in kan vinden. Of waarvan ik met het schaamrood op de kaken en hoofdschuddend vanachter mijn beeldscherm hoop dat Google-cache het over niet al te lange tijd wel vergeten zal zijn.

Dit gaat wel over mij

Want inmiddels ben ik al lang geen naïef en onbezonnen studentje meer, maar burgertrut bij uitstek, met m’n hypotheek, tuin met kunstgras en buurtbarbecues. En dus past mijn blog zich daaraan aan. Bovendien kreeg ik in maart 2015 en juni 2017 de meest fantastische dochters ooit, en die hebben al genoeg om zich voor te generen wat betreft hun moeder. Ik weet zeker dat ik prima in staat ben ze voldoende psychisch leed te berokkenen zonder dat daar nog eens een gedateerd blogarchief bovenop komt. Over mijn pedagogische stuiptrekkingen kon je voorheen onder de hashtag #UnsuccessfulParenting, maar eh, dat is dus samen met mijn archief in het afvoerputje van het internet verdwenen. Geen nood, ik faal nog steeds regelmatig als moeder, dus die beerput aan psychologenvoer wordt vast wel weer aangevuld.

En verder?

Verder doe ik iets met communicatie, heb ik een vriend (tevens de vader van mijn dochters), een auto, 2 zussen en een mamafiets. Ik hou van horror en lezen, heb een hekel aan boodschappen doen en word nog het vaakst getypeerd als ‘nogal een kneus’, maar goed, had erger gekund.